Laat me gaan
Als voor mij het einde daar is
en het Licht mijn ogen sluit
wil ik geen wake en geen tranen
mijn ziel is vrij, dus draag dat uit
Mis mij gerust, maar niet te lang
niet buigen, réchtop blijven staan
denk aan de liefde die we deelden
mis mij gerust, maar laat me gaan
Want allen wacht ons deze reis
al gaat elk van ons alleen
’t hoort allemaal bij ’t Grote Plan
naar Huis en nergens anders heen
Wordt je verdriet je toch teveel
met onze vrienden kan je ’t aan
lach om alles wat we samen deden
mis mij gerust, maar laat me gaan.
Deel dit gedicht met vermelding: Dichtbij het afscheid.nl | Christina Rossetti | Marjos Kösters (vertaling)
